Prinsenpark werkt aan meer heide
Toen de mens over ging van een nomadische levensstijl naar een sedentaire levensstijl werden de gronden rond de bebouwing snel ontbost, de bomen werden gebruikt als brandstof of bouwmateriaal. De vrijgekomen gronden waren ‘gemene gronden’, veelal in eigendom van de gemeentes, waar de boeren hun vee vrij mochten laten grazen en waar ze strooisel en plaggen voor in de stallen mochten verzamelen en waar turf (veen) gestoken werd om de huizen te verwarmen. Hierdoor verarmde de gronden en begonnen er planten te ontwikkelen die konden groeien is deze arme omstandigheden. Er ontstond als het ware een halfnatuurlijk landschap, deels gecreëerd door de mens en de natuur speelde erop in met de plantengroei.
Door de eeuwen heen hebben vele soorten planten en dieren zich aangepast aan dit door de mens gecreëerde biotoop. Naarmate de heide meer en meer verdween werden de soorten die er aan gebonden waren ook steeds zeldzamer. Hierdoor heeft de nog overgebleven heide een belangrijke natuurwaarde. Het is een typisch biotoop van de voedselarme zandgronden van de Kempen dat nu op Europese schaal erg zeldzaam is.
Ze bevatten een belangrijk deel van de bijzondere fauna en flora van het Prinsenpark. Bij de opmaak van het beheerplan van het Prinsenpark werd daarom beslist om het heideareaal hier uit te breiden door beide heidepercelen met elkaar te verbinden. Op de geplagde stukken kiemen kleine heideplanten, moeraswolfsklauw en zonnedauw. Met een vergroting van de oppervlakte hopen we ook dat de klokjesgentiaan zich kan gaan uitbreiden.
Kleine of ronde zonnedauw (vleesetende planten)
De bladen zijn rond (ronde zonnedauw) of omgekeerd eivormig (kleine zonnedauw), zij zijn met rode tentakels bezet. Hierop zitten plakkerige druppels waarmee ze insecten kunnen vangen en verteren. Op deze manier krijgen ze voedingsstoffen binnen.
Moeraswolfsklauw
Moeraswolfsklauw is een pioniersoort van plagplekken en komt voor op natte voedselarme zandgronden.
Klokjesgentiaan
De Klokjesgentiaan is aangepast aan vochtige voedselarme omstandigheden. Het is een slanke, meerjarige nazomerbloeier. De vierkantige stengels dragen lijnvormige bladeren die aan de basis vergroeid zijn. De bloemen zijn trechtervormig, meestal donker hemelsblauw met groene stipjes en strepen.